miércoles, 29 de marzo de 2017

me siento como una brisa lenta
                                           tan lenta

         no por la transparencia
      clavada           en mi centro
    ni por lo suave de unas hojas meciéndose
       al son de un silbido rumor
     sino
      por ese moverse
       con tanta fuerza ese arrastre
                   
    por ser bravo rumor
                                         potente
                                           y lento
                                       tan lento

       creo porque es algo
                común
            e inevitable

            muevo solo

            sólo muevo

  de mis sueños hasta mí

   hasta que dejes de reír

        hasta que el sol

               de mí

              no deje
              
               nada